het lichtgele licht schijnsel verandert langzaam in lichtoranje,
waardoor de rotsen in je gezicht stuiteren
Oeps!
Hoe oogverblindend,
maar ook liefdevol mooi,
rijden in de volle zon,
om een kleine zwarte stip van ver te zien,
als je dichterbij komt blijkt het de zee te zijn,
het zwarte stipje is azuurblauw geworden,
wat een verrassing!
De zee bij de oceaan, een verademing!
een paar gigantische meeuwen vliegen net
voorbij het schuim van de zee,
slechts één vis wordt net op tijd gevangen!
Terwijl deze scène doorgaat,
kwam ik op een groot terras terecht.
Ik heb geen tafel besteld,
dus ik blijf gewoon rijden.
Ondertussen gaan de straatverlichtingen aan,
is de schemering gevallen
en rij ik terug onder het opkomende maanlicht,
nee vanavond is het nog geen volle maan,
jammer!
© Sylvia Frances Chan
A.D. Vrijdag 5 Juni 2020
This is a translation of the poem
A Fragment Into Nature….
by
Sylvia Frances Chan