De artsen ontdekten kanker in de buik van mijn grootmoeder,
Volgens de röntgenfoto’s zou ze binnen twee jaar sterven!
Hun vader stierf toen ze heel jong waren.
Mijn moeder als jongste was slechts één jaar oud,
haar zus 3 jaar oud en de oudste zus was 4 jaar oud.
Mijn geliefde moeder was heel erg geschokt
en héél verdrietig en begon elke dag en nacht te bidden.
Ze kende de woorden niet, maar ze bad elke avond dat haar geliefde moeder gespaard moest blijven omdat alle 3 meisjes nog héél jong waren.
Ze moesten eerst groeien en daarna een vriendje krijgen en dan getrouwd.
Op dat moment leek het onmogelijk vanwege deze feiten:
hun moeder had kanker.
De artsen hadden dat op de röntgenfoto aangetoond.
De wereld van mijn geliefde moeder stortte in.
Oma moet na een paar weken opnieuw worden gecontroleerd
Ze kwam naar het ziekenhuis.
In afwachting van haar controle-resultaat,
schreeuwden de artsen in koor: WIE heeft die kanker op de röntgenfoto verwijderd? Er is nu geen kankerplek meer te zien? !
Helemaal schoon, blanco, totaal niets.
De doktoren vertelden mijn oma dat ze geen kanker meer had, dus ineens,
Een verdere verklaring hadden ze niet.
Het is gewoon weg, zomaar verdwenen.
Geen enkele dokter zou over God’s grote wonder praten.
Oma was heel gelukkig en mijn moeder zou snel weten dat dit Gods antwoord is, omdat ze om het herstel van oma heeft gevraagd, zodat alle drie dochters een vriendje konden krijgen en daarna konden trouwen.
Oma stierf toen ik 12 jaar oud was.
Al mijn tantes waren getrouwd en hadden elk drie kinderen.
Mijn moeder was de jongste, al mijn neven en nichten zijn dus ouder dan ik.
Mijn moeder vroeg me om haar getuigenis in de kerk te vertellen, dat heb ik gedaan. Ze durfde het zelf niet te vertellen, vond het moeilijk, maar dit wonder moet verteld worden, zei ze tegen mij.
Ze vroeg het me te doen, omdat ik gewend ben om te doceren (=onderricht aan studenten te geven) .
Vele malen en opnieuw heb ik mijn Moeder’s getuigenis verteld.POEM