hij roept niet op
hij zingt ook niet
de lucht deze morgen
bracht geen pasgeborene
in mijn grijzende mailbox
toch is het geld stampvol
in mijn oude sokken
in dit gebied woon ik
meer komen hier om zich te vestigen
en ook om zich te verbergen
de oude vos houdt van deze sfeer
van gulle boeren en hun kuikens zo duidelijk
het is allemaal zo poëtisch hier, mijn lieve
maar aan de andere kant
sommige buren zijn op hun land
met veel belang
samen op jacht naar de vossen
genietend van de mistige ochtenddauw
mijn gedachten groeiden loom
terwijl je naar verre afstanden kijkt
deze landelijke vredige retraite
heeft heel veel storingen
hoe meer ik kijk in mijn omgeving
ontdek meer verborgen wreedheden
ik viel bijna flauw, absoluut, ze kennen geen grenzen
Zacht als de vroege bladeren ronddraaien
de nachtegaal begint te zingen
hij roept ook niet op
maar spoedig komen de spotvogel en het winterkoninkje
voor zover ik me herinner, is dit mijn dagelijkse routinkje….
Gemaakt op 4 februari 2019,
en per ongeluk de verjaardag van Jos Ruys,
ze is dol op de winterkoninkjes. ALS je toevallig leest:
God’s zegeningen voor jou, lieve.